Η Ξυλόπολη είναι από τα λίγα χωριά με τόσο μακραίωνη και αδιάλειπτη ιστορική διαδρομή. Είναι ένα χωριό που έζησε και ζει, ένα χωριό που βίωσε την πολυπολιτισμικότητα, ένα χωριό που γνώρισε κατακτητές και καταστροφές, αίγλη, οικονομική ευρωστία αλλά και μαρασμό, ένα χωριό που έχει συνθέσει την ιστορία του από τη διαφορετικότητα των κατοίκων του.
Λόγω της θέσης της υπήρξε σταυροδρόμι λαών, παραδόσεων, πολιτισμών και θρησκειών. Τη διέσχιζε η οδός, που ένωνε τη Θεσσαλονίκη με τις Σέρρες και την υπόλοιπη Βαλκανική. Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες του Βερτίσκου.
Κάνοντας μία μεγάλη βόλτα στη Ξυλόπολη γυρνάμε πίσω, νοσταλγούμε το χθες αφουγκραζόμαστε τους ήχους της φύσης, βλέπουμε τα χρώματά της, θυμόμαστε ιστορίες πολυσυζητημένες, στις γειτονιές με τους ατέλειωτους χωρατάδες, στα μπακάλικα και στα καφενεία.
Από την προϊστορική εποχή είχε κατοικηθεί η Ξυλόπολη, όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα και πιο συγκεκριμένα, από τα χρόνια της ύστερης του χαλκού εποχής. Λείψανα ενός τέτοιου οικισμού βρέθηκαν στην μικρή τούμπα στην είσοδο του χωριού.
Οι πρώτοι κάτοικοί της ήταν οι Κρηστώνες ή Κρήστωνες, οι οποίοι ήταν αρχαίος πελασγικός λαός. Κατ΄ αρχήν αυτοί είχαν εγκατασταθεί στη Χαλκιδική συγκεκριμένα παρά την Όλυνθο και στη χερσόνησο Ακτή (Άθως). (Ηροδ. VII 124, Θουκυδ. IV 109). Οι δε πόλεις του Άθωνα είχαν συμπεριληφθεί στην Αθηναϊκή συμμαχία και πλήρωναν φόρο. Αργότερα αυτές οι πόλεις υπάχθηκαν στη τοπική Συμπολιτεία της Ολύνθου και τελικά στο Μακεδονικό κράτος.
 |
| "ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΔΥΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ" ο οποίος φυλάσσεται στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών. |
Απ΄ όλη την Κρηστωνία οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν την πρωτεύουσά της που ήταν η Κρηστώνα (Κρηστών), ενώ άλλες πόλεις στην περιοχή ήταν οι: Αντιγόνεια, Ξυλόπολις, Τέρπυλος, Καραβία και Γυναικόκαστρο [1].
Η χώρα πήρε το όνομά της είτε από το πελασγικό φύλο των Κρηστοναίων ή, όπως μαρτυρεί ο Στέφανος Βυζάντιος, από τον Γράστο, γιο του Μύγδονα.
Ο Θεόπομπος μιλώντας για τα χρόνια του Φιλίππου Β΄ έγραφε αναφερόμενος στην Κρηστωνία:
«… περί Γραστωνίαν της Μακεδονίας έαρος μεσούντος τας μεν συκάς σύκα, τας δε αμπέλους βότρυς, τας δ’ ελαίας εν ω χρόνω βρύειν εικός ην αυτάς ελαίας ενεγκείν, και ευτυχήσαι πάντα Φίλιππον».
Η περιοχή ήταν πλούσια σε βοσκοτόπους, σε κάθε είδους προϊόντα (σταφύλια, σύκα και ελιές), αλλά και σε ξυλεία που προερχόταν από τα δάση που κάλυπταν την περιοχή. Αποτελούσε επίσης καλή περιοχή για κυνήγι και ευτυχούσε για όλα αυτά ο Φίλιππος 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου