Τριάντα επτά χρόνια αργότερα, η ήττα του ελληνικού στρατού από τις γερμανικές δυνάμεις φάνηκε να δίνει την ευκαιρία στη Βουλγαρία, η οποία είχε στο μεταξύ προσχωρήσει στο ναζιστικό στρατόπεδο, την ευκαιρία που τόσο επιζητούσε, να καταλάβει και πάλι την περιοχή μας.
Οι Γερμανοί αναγνώριζαν ότι βρίσκονται σε μια ξένη χώρα ως δύναμη κατοχής, ενώ οι Βούλγαροι προπαγάνδιζαν ότι βρίσκονται σε «απελευθερωμένο βουλγαρικό έδαφος» και σκόπευαν να μείνουν οριστικά.
Η νέα βουλγαρική κατοχή υπήρξε βαρύτερη από τις προηγούμενες. Προετοίμαζε την πολυπόθητη οριστική προσάρτησή της περιοχής μας, με το να δημιουργήσει «εθνικά δίκαια» των «σκλαβωμένων για χρόνια Βουλγάρων αδελφών», όπως έλεγαν, στις παραχωρημένες, από τους Γερμανούς, στη Βουλγαρία περιοχές.
Ο Ελληνισμός, ανεπιθύμητος στη βουλγαροκρατούμενη περιοχή μας υπέστη κατά την κατοχή, μέτρα κατάργησης κάθε εθνικής και θρησκευτικής του ελευθερίας, αλλά και σκληρότατα μέτρα εξόντωσής.
Ο βουλγαρικός τύπος ανέλαβε την πρωτοπορία της προπαγάνδας γράφοντας ασύστολα αποκυήματα φαντασίας. Στην εφημερίδα «ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΣ ΝΟΤΟΣ»[1] «ΜΠΑΛΓΚΑΡΣΚΙ ΓΙΟΥΓΚ» των Σερρών και με ημερομηνία 5 Δεκεμβρίου 1941 έγραφε:
«Μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης και της περιφερείας της υπό των συμμάχων μας Γερμανών στρατιωτών επετράπη ελευθέρως εις τους ιδικούς μας να έχουν τα ονόματά των και να ομιλούν την γλώσσαν των τα οποία οι Έλληνες απηγόρευαν.
……
Εκ των χωρίων της Θεσσαλονίκης και περιοχής Λακγαδά, Σωχού, Βυσσόκας, Κερετσίκιοϊ, Αϊβατόβου, Λιγκοβάνης, Μπογκοροντίτσας, Λαγηνόβου και άλλων οι ομοεθνείς αδελφοί μας περιμένουν από ημάς να τους ενθαρρύνωμεν και να τους εμψυχώνωμεν, διότι έζησαν αρκετόν χρόνον υπό τον ζυγόν των Τούρκων και Ελλήνων[2]».
Η αντίδραση στη βουλγαρική προπαγάνδα οργανώθηκε και συστηματοποιήθηκε το 1943, με αποτέλεσμα οι Βούλγαροι να μην πετύχουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Έτσι στην Ξυλόπολη:
Οι Ξυλοπολίται συνεκρότησαν μόνοι των επιτροπήν σωτηρίας, διέθεσαν όλον το πλούσιον υλικόν της ψυχικής των δυνάμεως και του εθνικού ενθουσιασμού των και μόνον με αυτά, χωρίς ουδέν υλικόν μέσον, επέτυχον, ώστε ουδείς εκ του χωρίου των να παρασυρθή. [3].
Οι βούλγαροι προσπάθησαν να καταλάβουν και τον Άγιο Γεώργιο, αλλά ο Γερμανός διοικητής Μέρτεν αρνήθηκε να τον παραχωρήσει[4].
[1] Διευθυντής της εφημερίδας είναι ο γνωστός στη Λιγκοβάνη από τους Βαλκανικούς πολέμους αρχικομιτατζής Μιχαήλ Ντουμπαλάκωφ,ο ακριβής τίτλος της εφημερίδας είναι «ΜΠΑΛΓΚΑΡΣΚΙ ΓΙΟΥΓΚ» (Βουλγαρικός Νότος). Η εφημερίδα τυπώνεται στη βουλγαρική γλώσσα, στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας «Η Πρόοδος» του Γεωργίου Σγουραμάνη στις Σέρρες. Η εφημερίδα αποτελεί πηγή μίσους, ιστορικών αναληθειών και διαστρεβλώσεων και σε κάθε έκδοση της προσκαλούσε τους κομιτατζήδες να θυμηθούν το Βασίλειο Βουλγαροκτόνο, τους Μακεδονομάχους και τους Ποντίους, για να λάβουν εκδίκηση ξεκληρίζοντας το ελληνικό στοιχείο. (Τριαντάφυλλος Υψηλάντης – «Η Βουλγαρική κατοχή στις Σέρρες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου