Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 - ΡΩΜΑΙΟΚΡΑΤΙΑ

        Το 148 π.Χ., η Ξυλόπολη ακολουθεί την τύχη των υπόλοιπων μακεδονικών περιοχών και υποτάσσεται στους Ρωμαίους.

Εκτενείς περιγραφές της Ξυλόπολης της περιόδου της Ρωμαιοκρατίας μας παρέχουν οι γεωγράφοι Πλίνιος και Πτολεμαίος:



Χάρτης της Ελλάδας κατά τον Πτολεμαίο – «Η ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΣΤΡΑΒΩΝΑ» - ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ

 Ο Πτολεμαίος γράφει για το χωριό μας: «Το δε όνομα έλαβεν εκ της αφθονίας του πράγματος ήτοι της ξυλικής, ήν άφθονον επορίζοντο οι Ρωμαίοι, και επειδή οι κάτοικοι αυτής «Ξυλοπολίται» μετά τον θάνατον του Καίσαρος ησπάσθησαν τα της πρώτης τριανδρίας, εκηρύχθησαν ελεύθεροι υπό των νικητών και ει μη πράγματι αυτόνομοι τουλάχιστον ονόματι». (Πτολεμ. 3,13,36, Μυγδονίς, Αντιγόνεια, …. Ξυλόπολις, Άσσορος, Απολλωνία).

Ενώ σε άλλο σημείο ο ίδιος αναφέρει:

Απόσπασμα "ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, ΤΗΣ ΑΧΑΪΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ " του μέγιστου Έλληνα αστρονόμου και γεωγράφου  της αρχαιότητας Πτολεμαίου Κλαυδίου (Πτολεμαϊδα η Ερμείου 125 μ. Χ.  -  Αλεξάνδρεια η Μεγάλη; 161 μ. Χ.). Μεσαιωνικό αντίγραφο  (πιθανότατα Ιταλικό) του 1447.

 «Δείγμα της μεγάλης αφθονίας ξύλων εις την Μακεδονίαν είναι η ύπαρξις πόλεως φερούσης το όνομα ΞΥΛΟΠΟΛΙΣ^[1]» Πτολεμ. ΙΙΙ, 12,33.



Αλλά και ο Πλίνιος[2] μας παρέχει την παρακάτω περιγραφή:

«Είναι για λόγους της ίδιας της φύσης που τοποθετούμε την Ξυλόπολη στο Λαχανά.  Αυτή η πόλη, αναφέρεται τον καιρό των αυτοκρατόρων, και απολαμβάνει αυτονομία.  Θα πρέπει να βρισκόταν στα βουνά και να παρείχε στους Ρωμαίους ξυλεία για κατασκευές».    

Απόσπασμα χάρτη της αρχαίας Μακεδονίας επί Ρωμαιοκρατίας (D'Isle 1708).

Οι Ρωμαίοι όμως μετέφρασαν το όνομα της Ξυλόπολης στην λατινική και στη συνέχεια τη συναντούμε σαν Λιγκοβάνη μέχρι την 9/2/29 (Φ.Ε.Κ. ΤΑ 55/1926) οπότε μετονομάζεται πάλι σε Ξυλόπολη.

Ligneus – a – um (lignum) = Ξύλινος, Lignor (ρ.) = Ξυλεύομαι, συνάγω ξύλα, Vannus – i = λίκνον, λικμός

Κατά συνέπεια: ΛΙΓΚΟΒΑΝΗ = ΤΟ ΛΙΚΝΟ ή Η ΚΟΙΤΙΔΑ ΤΗΣ ΞΥΛΕΙΑΣ ή  H  ΞΥΛΟΠΟΛΗ.

---

[1] ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΝΑΤΣΟΥΛΗΣ-«Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β΄»-ΕΜΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ 1976-Σελ.82

[2] Ο Πλίνιος γεννήθηκε στην πόλη Κόμο της Βόρειας Ιταλίας και πέθανε, σαν θύμα και αυτός της μεγάλης έκρηξης του Βεζούβιου, το έτος 79 μ.Χ., που καθώς είναι γνωστό, έθαψε με τη λάβα του τις πόλεις Πομπηία και Ηράκλειο. Πιο συγκεκριμένα ο σοφός Λατίνος, για τον οποίο πρόκειται, είχε τότε την αρχηγία του Ρωμαϊκού στόλου ο οποίος έτυχε να βρίσκεται αγκυροβολημένος στην περιοχή. Οπότε ο Πλίνιος βλέποντας τα φαινόμενα της έκρηξης, μπήκε σ` ένα ελαφρύ πλοιάριο και πλησίασε ακόμη πιο πολύ, με αποτέλεσμα να πάθει ασφυξία από τις θειούχες αναθυμιάσεις του ηφαιστείου και να πεθάνει, σε ηλικία μόνο 56 ετών.