Σήμερα οι ψευδοϊστορικοί των Σκοπίων και κάποιοι δικοί μας, δήθεν αντικειμενικοί ιστορικοί, ισοσταθμίζουν τις αγριότητες των Βουλγάρων με τις δήθεν αγριότητες των Ελλήνων Μακεδονομάχων. Αλλά οι Έλληνες, όπως κι αν έδρασαν, επί ελληνικού εδάφους έδρασαν. Σε ποια ιστορική φάση η Μακεδονία υπήρξε βουλγαρική; Έπαυσε ποτέ η Μακεδονία να ονομάζεται Μακεδονία, λέξη ελληνικότατη και μάλιστα δωρικότατη;
Δεν είναι το δωρικό «μάκος» (= μήκος) η ετυμολογική βάση του ονόματος Μακεδονία;
Ονομάζουν το χωριό μας Λιγκοβάνη, ισχυριζόμενοι ότι είναι σλαβική επωνυμία, ενώ γνωρίζουν ότι είναι η μετάφραση της επωνυμίας «Ξυλόπολη» στη Λατινική. Όταν ο Στράβων, ο Πλίνιος, ο Πτολεμαίος από τα προχριστιανικά χρόνια ακόμη έδιναν περιγραφές του χωριού μας οι Σλάβοι πού βρίσκονταν; Αποκαλούν τη Ράμνα με το δήθεν σλάβικο όνομά της, ενώ ξέρουν οι άμοιροι ότι είναι η αρχαία ονομασία του θάμνου «Ραμνούς», που σήμερα λέμε Παλιούρι. Προφέρουν τη "Βυσσώκα" δήθεν στη γλώσσα τους, ενώ γνωρίζουν ότι η ονομασία της οφείλεται στην ύπαρξη των πολλών...βυρσοδεψείων. Προφέρουν με μεγάλη ευκολία την επωνυμία του Λαχανά, ως Λάχνα, οι ανιστόρητοι, όταν εκτενή περιγραφή του μας παρέχει ο αρχαίος γεωγράφος Πλίνιος το 50 μ.Χ..
Όλοι αυτοί οι δήθεν ρεαλιστές, οι δήθεν ειρηνιστές, που κάποτε θέλησαν να με καρφώσουν στο σταυρό, γιατί είχα το θράσος να υπερασπισθώ την ιστορία του χωριού μας, όλοι αυτοί οι ψευτομακεδόνες που δεν έχουν καμιά επαφή με το λαό της Ξυλόπολης μου θυμίζουν εκείνους τους παλαιούς που οικτίρει ο Καβάφης στο ποίημά του «Μάχη της Μαγνησίας»:
«Θυμάται πόσο στη Συρία θρήνησαν, τι είδος λύπη
είχαν σαν έγινε σκουπίδι η μάνα των Μακεδονία»
είχαν σαν έγινε σκουπίδι η μάνα των Μακεδονία»
Θυμάμαι στα περισσότερα λιγκοβανόσπιτα και στα καταστήματα της πλατείας τις πολλές φωτογραφίες, ανωνύμων τώρα πια, Λιγκοβανιωτών Μακεδονομάχων που υπήρχαν. Αδυνατώ να θυμηθώ τα ονόματά τους, όμως τα ονόματα αυτά δεν υπάρχουν στον επίσημο κατάλογο. Η ευθύνη πέφτει αποκλειστικά σε μας τους νεότερους Λιγκοβανιώτες, που δεν φροντίσαμε να συλλέξουμε και να φυλάξουμε τις δάφνες των προγόνων μας.
Διερωτώμαι: Γιατί δεν γιορτάζουμε τη μνήμη του Κινέ, του Καπετάν Γιάννη, του Βοζίκη, του Σίμου, του Χρήστου και των υπολοίπων αγωνιστών; επειδή δεν υπήρχε κάποια πένα να τους καταγράψει; Και τώρα μας μένει μόνο το μοιρολόι να μας θυμίζει τη συμμετοχή κάποιων Λιγκοβανιωτών στην ένδοξη εκείνη φάση της ελληνικής ιστορίας, ίσως τη πιο κρίσιμη της νεοελληνικής ιστορίας.
Αν εμείς σήμερα απεμπολήσουμε το όνομα της Μακεδονίας, τότε οι «αιώνιοι σιωπηλοί» θα μιλήσουν και η φωνή τους θα είναι σάλπιγγα της Αποκαλύψεως, που θα ηχήσει και θα μιλήσει με τον παλαμικό στίχο.
Ούτε πιστεύω πως οι νεώτεροι βλαστοί των Ξυλοπολιτών θα γίνουν κατώτεροι του προγονικού τους ονόματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου